پای رحل قرآن / ۴۱۴
صوت | آموزش حفظ جزء ۳۰، آیات ۱۵ تا ۳۰ سوره فجر
یکی از مهم‌ترین سیاست‌های ایکنا نشر مبانی آموزشی و ارتقای سطح دانش قرائت قرآن مخاطبان گرامی است. به همین منظور مجموعه آموزشی شنیداری (صوتی) قرآنی را گردآوری و برای علاقه‌مندان بازنشر می‌کند. بسته دهم مجموعه با عنوان «آموزش حفظ قرآن کریم» به حفظ جزء ۳۰ قرآن کریم با تفسیر حجت‌الاسلام محمد حاج ابوالقاسم دولابی، حافظ بین‌المللی قرآن کریم و کارشناسی شهریار پرهیزکار، حافظ بین‌المللی قرآن می‌پردازد. قسمت چهارصد‌وچهاردهم این مجموعه، با عنوان «آموزش حفظ آیات ۱۵ تا ۳۰ سوره فجر» تقدیم شما عزیزان می‌شود.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿۱۵﴾
اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مىآزمايد و عزيزش مى‌دارد و نعمت فراوان به او مى‌دهد مىگويد پروردگارم مرا گرامى داشته است
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾
و اما چون وى را مىآزمايد و روزى‌اش را بر او تنگ مىگرداند مىگويد پروردگارم مرا خوار كرده است
كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿۱۷﴾
ولى نه بلكه يتيم را نمى‌نوازيد
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۱۸﴾
و بر خوراک[دادن] بينوا همديگر را بر نمىانگيزيد
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا ﴿۱۹﴾
و ميراث [ضعيفان] را چپاول‌گرانه مى‌خوريد
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾
و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿۲۱﴾
نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾
و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صفدرصف آيند
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿۲۳﴾
و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿۲۴﴾
گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾
پس در آن روز هيچ كس چون عذاب كردن او عذاب نكند
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾
و هيچ‌كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾
اى نفس مطمئنه
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾
و در ميان بندگان من درآى
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾
و در بهشت من داخل شو
انتهای پیام فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿۱۵﴾
اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مىآزمايد و عزيزش مى‌دارد و نعمت فراوان به او مى‌دهد مىگويد پروردگارم مرا گرامى داشته است
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾
و اما چون وى را مىآزمايد و روزى‌اش را بر او تنگ مىگرداند مىگويد پروردگارم مرا خوار كرده است
كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿۱۷﴾
ولى نه بلكه يتيم را نمى‌نوازيد
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۱۸﴾
و بر خوراک[دادن] بينوا همديگر را بر نمىانگيزيد
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا ﴿۱۹﴾
و ميراث [ضعيفان] را چپاول‌گرانه مى‌خوريد
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾
و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار
كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿۲۱﴾
نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾
و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صفدرصف آيند
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿۲۳﴾
و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿۲۴﴾
گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾
پس در آن روز هيچ كس چون عذاب كردن او عذاب نكند
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾
و هيچ‌كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾
اى نفس مطمئنه
ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾
و در ميان بندگان من درآى
وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾
و در بهشت من داخل شو
